تاریخچه کربوکسی تراپی در طب عمومی
در نواحی خاصی از جهان، گاز دی اکسید کربن طبیعی با 99% خلوص از زمین برمی خیزد. چنین گازی میتواند با منابع آب عمیق با خاستگاه فضایی همراه با عناصر کمیاب مخلوط شود. گاز خالصی که در نتیجه دمای زیر 100 درجه برمیخیزد موفیت نامیده میشود[7]. گاهی اوقات برخاستن گاز و آب پدیده جالب طبیعی را خلق میکند، دریاچه های گل آلود جوشان که بوسیله مواد معدنی ( مانند سولفور و آهن) رنگی می شوند و به عنوان میراث طبیعی منحصر بفرد محافظت میشوند. در نواحی خاصی، چشمه های معدنی طبیعی در طی تاریخ به طور طبیعی ایجاد شده اند ( چشمه معدنی رویات در فرانسه، مرکز بزرگی با خروج گاز محلی با 99.5% دی اکسید کربن، و مکان مشابهی در ژاپن).
شاید بهترین نوع تاریخی مستند چشمه معدنی رویات در فرانسه باشد جاییکه اولین چشمه معدنی روم که دارای آب غنی از آهن بود در سال 20 قبل از میلاد در عصر امپراتوری Augustus کشف شد. بعدها سلت ها این مکان را به خاطر معجزه گرامی داشتند هرچند بعد از حمله بربرها در قرن پنجم این مکان به فراموشی رفت. در اواخر قرون وسطی، کلیسای بندیکتین در این مکان تاسیس شد و اگرچه خیلی زود بوسیله جنگ ها نابود شد اما بعدا کم کم بازکشف شد[8]. در قرن بیستم، و ورود عصر جدید، جایگزینی تحقیقات علمی با سنت ها صورت گرفت. در سال 1932، Barrieu اولین شخصی بود که بیمارانش را با دی اکسید کربن خروجی از این مکان درمان کرد [9]. در همان سال، این روش در آرژانتین هم دنبال شد[3] و خیلی زود در سال 1934 این تکنیک وارد حوزه پزشکی اسپانیا گردید. در سال 1946 در فرانسه، موسسه تحقیقاتی دیرویات افتتاح شد که به دنبال آن 400 کتاب در مورد کربوکسی تراپی در نیمه دوم قرن منتشر شد[8]. در سال 1953 Romeuf [10] تجارب 20 سال خود را درباره این روش منتشر کرد.
بنابراین، تحقیقات مبنایی درباره کربوکسی تراپی را میتوان در مطالعات Royat یافت. Ambrosi و همکاران مقالاتشان را منتشر کردند [11] که بعد از تزریق زیرپوستی گاز دی اکسید کربن (150-300 میلی لیتر) به درون قوزک پا منحنی پالس با پیک 15 دقیقه بعد از تزریق افزایش می یافت. مضاف اینکه افزایش منحنی پالس کوچکتر همچنین از سوی دیگر ظاهر میشد( احتمالا بوسیله مکانیسم رفلکس).
Ambrosi[12] همچنین بهبود tcPCO2 (فشار اکسیژن دو طرف پوست) بیماران با شلی متناوب که دوره درمان را در چشمه رویات سپری کردند( 3 هفته از تزریق زیر پوستی دی اکسید کربن) نشان داد. بعد از دوره درمان ، منحنی tcPO2 قبل، در طی، و بعد از آزمایش پیاده روی افزایش داده شد و احیای آن سریع تر شد. ارزیابی tcPO2 در حرفه پزشکی به عنوان یک شاخص معتبر تر از کم خونی موضعی قبل از عمل و نتیجه revascularizationبعد از عمل نسبت به گردش خون است[13].
در کار دیگر، Ambrosi and Lafaye [14] با دماسنجی ثابت کردند که بعد از 18 روز درمان دمایی مداوم تزریق دی اکسید کربن (500-800 میلی لیتر)، 23 بیمار از 32 بیمار بیش از 20% گرم شدن بیش از حد و 2 بیمار گرم شدن کمتر و 7 مورد گرم شدنی نشان ندادند که نشان از سرد شدن آرام داشت. در مقاله Avril et al[15] 143 زخم مطالعه شد( 80 تا با خاستگاه سرخرگی، 13 مورد با خاستگاه سیاهرگی و 9 مورد مویرگی و 31 مورد حالت آمیخته داشت) و همگی به درمان معمول جواب نمی دادند. بعد از درمان با حمام موضعی گاز ( حمام خشک) زخم ها، 22.2 درصد از زخم ها درمان شدند، 57.3 درصد بهبود یافتند و 16.1 درصد تغییری نداشتند و تنها 1.4 درصد بدتر شدند.
در سال 1989 و 1990 توافق درباره تاثیرات دی اکسید کربن در کنفرانس بین المللی فرایبورگ بحث شد[16,17]:
- افزایش موضعی حمایت خونی و باز شدن مویرگ هایی که از نظر عملکردی بسته می باشند
- گشاد شدن بخش های precapillary
- بهبود اکسیژن رسانی با افزایش آزاد شدن اکسیژن طی تاثیر بوهر( در PH کمتر و فشار دی اکسید کربن بالاتر، قابلیت اتصال هموگلوبین به اکسیژن کاهش می یابد)
- بهبود قابلیت تغییر شکل گلبول های قرمز
- بهینه سازی آستانه گیرنده های دمایی
- تاثیر گندزدایی
اخیرا، تحقیقات جزئی تر شده است. توری یاما و همکاران [18] 83 بیمار مبتلا به کم خونی حاد که 68 بیمار دارای بیماری peripheral arterial disease (شریانی حاشیه ای) بودند با حمام کردن در آب دی اکسید کربن دار ( 1000 PPM در دمای 37 درجه سلسیوس) برای 10 دقیقه دوبار در روز برای بیش از 2 ماه مواجه کردند. 13 تا از 16 عضو (81.2%) میتوانستند نجات داده شوند. 27 عضو از 28 عضو (96.4%) در آغاز درمان جای زخم و قانقاریا روی یک انگشت پا داشتند، 13 تا از 16 عضو (81.2%) دارای زخم و قانقاریا در چند انگشت بودند و 29 از 39 نفر (74.4%( یا زخم و قانقاریا در همه انگشتان بودند. آن محققان نتیجه گرفتند که تاثیر آب غنی از دی اکسید کربن روی میکروسیرکیولاسیون زیر پوستی ممکن است بوسیله vasodilatation (اتساع رگی جانبی) ایجاد شود که بوسیله افزایش فعالیت پاراسمپاتیک و کاهش فعالیت سمپاتیک مشخص میگردد.
جامعترین تحقیق میتواند در مقاله Irie et alیافت شود [19] که تاثیرات حمام دی اکسید کربن موش های با کم خونی حاد را مورد بررسی قرار دادند. آنها نشان دادند که آب غنی از دی اکسید کربن ( 1-1.2 گرم دی اکسید کربن در هر لیتر آب در ph=5 ( باعث افزایش القای سنتز VEGF همراه با فعال سازی مسیر NO-cGMPو سیال سازی سلول های پیش ساز اندوتلیالی می گردد که منجر به تشکیل مویرگ‌های جدید وابسته به نیتریک اکسید (NO) میگردد که متعاقبا افزایش در جریان خون همجوار را در پی دارد. بنابراین، روش درمانی با حمام آب غنی از دی اکسید کربن میتواند در درمان های angiogenic (رگ زایی) مرتبط با neovascularization مد نظر قرار گیرد.
کربوکسی تراپی به صورت کلی: انواع مختلفی از درمان ها
در مکان های غیر از چشمه معدنی جاییکه گاز دی اکسید کربن یا آب فوران طبیعی ندارد ما از گاز دی اکسید کربن ارزان باگرید پزشکی medical grade CO2 gas که به صورت تجاری فراهم شده است استفاده میکنیم. در چشمه های معدنی بسته به شرایط های طبیعی، گازها و آب های طبیعی محلی هنوز به طور گسترده استفاده میشوند.
- حمام کردن در آبهای دارای گاز دی اکسید کربن آزاد در غلظت های حداقل 1 گرم بر لیتر آب ( کل بدن در حمام/ حمام کردن اعضای بدن/ افراد یا راه رفتن معمول در راهروی آب دارای دی اکسید کربن
- حمام خارجی خشک- حمام در گاز دی اکسید کربن واقع در لوله حمام( به دلیل اینکه گاز سنگین تر از هوا می باشد) یا در کیسه( کل بدن/ بیشتر از نیمی از بدن/ عضو مواجه شده)
- اشکال مختلفی از موارد ذکر شده در بالا- حرکت جت مانند آب دارای دی اکسید کربن، بخار آب دی اکسید کربن به طور موضعی روی اعضای مورد نظر یا قسمت هایی از اعضا استفاده میشود، لجن گرم آماده شده از خاک محلی و آب دارای دی اکسید کربن به طور موضعی استفاده میشود
- کربوکسی تراپی تزریقی – کربوکسی تراپی در مقیاس دقیق تر که مشکل مورد نظر را هدف گیری میکند به دلیل اینکه این روش تنها برای محلی که دارای مشکل است یا اطراف آن استفاده میشود. این نوع از درمان معمولا در طب زیبایی استفاده میشود. دی اکسید کربن تزریق شده در بافت فورا گسترش می یابد و سریع به خون منتشر میشود( انتقال دی اکسید کربن قبلا توصیف شده بود. اکثر گازها بوسیله شش ها حذف میشوند و قسمت کوچکی به اسید کربنیک تبدیل میشود و از طرق کلیه دفع میگردد[3].
مزایای کلی
کربوکسی تراپی میتواند در درمان هر بیماری استفاده شود وقتیکه ما نیاز به بهبود حمایت عروقی و و بهبود درد موضعی داریم. به طور سنتی، نتایج خوبی در درمان آسیب های عروقی ، بیماریهای کم خونی حاد شامل سندروم دیابت، موربوس بورگر، سندروم رینود، نقص سیاهرگی حاد و لمفاتیکی وجود دارد. یافته جدید درمان نقص قابل برگشت همراه با میکروآنژیوپسی می باشد. در dermatology (پوست شناسی)، این روش در درمان زخم بسیار مفید است شامل زخم پا، در درمان اختلالات مو و گاهی اوقات در بهبود پسوریازیس، اسکرودرمی، آنژیوکتاتیک روزاسه( اگرچه در طی درمان کربوکسی تراپی اتساع رگی وجود دارد در تکرارها گرایش به نرمال سازی vascular circulation (گردش خون رگی) وجود دارد بنابراین گاهی اوقات در طی جوان سازی صورت شاهد کاهش رگ های کوچک در پلکها یا روی گونه ها هستیم. بعضی از پزشکان درمان اختلالات ناخن، ویتیلیگو، یا اریسیپلاس را با موفقیت تجربه کردند اما این تجارب همچنین میتواند به وضعیت فردی بیمار وابسته باشد و همیشه قابل تکرار نیست.
General Contraindications ( نقایص کلی )
نقایص کلی کروبوکسی تراپی شامل نقص های تنفسی شدید، نقص شدید کلیه، نقص شدید قلب، بیماران درمان شده با مسدود کننده های کربوآنهیدراز دچار فراموشی شدید، نقص حاد کبد با کاهش سطوح پروتیئن پلاسما وgaseous gangrene ( قانقارین گازی) میشوند. هرچند، در درمان بیماران با شرایط بد کلی به عنوان مثال زخم پا یا قانقاریان، پزشک باید به طور فردی تصمیم بگیرد. همانطور که کربوکسی تراپی یک روش درمانی دارویی نیست و جایگزین بعدی تنها میتواند قطع عضو باشد به همین جهت این تکنیک ارزشمند است و باید امتحان شود اگرچه این شرایط بد در مورد بیماران سالم کمتر رخ میدهد. در طب زیبایی بیشترین موارد ممنوعیت استفاده مربوط به بارداری و شیردهی می باشد.